Trafik.

Çoğu insanın aksine K. trafikte geçirdiği zamanı çok severdi. Her gün ev-iş, iş-ev arasında yaklaşık üç saatini yolda geçirirdi. Arabayı düşünmeden kullanabiliyordu. Radyoyu da dinlemeden açık bırakabiliyordu. Genelde ismi ile cisminin çok farklı olduğunu düşündüğü bir radyo kanalını açar ve müziği dinlemeyi bırakırdı. Bu üç saat kendisi için bir meditasyon halini almıştı. Bu süre içerisinde ne düşünür ne de dinlerdi. Arabayı yaşadığı binanın açık otoparkına parkettiği sırada kontağı kapatmasıyla beraber düşünceler tekrar kafatasının içinde sekmeye başlardı. Eve girdiğinde eşinin yüzünü görecek, hiç cevaplamak istemediği soruları cevaplayacak ve eşine aslında cevabıyla hiç ilgilenmediği sorular soracaktı. Sonra televizyon karşısına geçecek ve gördükleri nedeniyle neredeyse beynini yakacaktı. Bunları yaşayacak olmanın stresi ve isteksizliği ile eve girdiğinde sinirli bir ruh haline bürünürdü. Eşi eve gelmediyse son güzel saatlerini de dinlemediği bir müzik ile karanlıkta geçirirdi. Eşi geldikten sonra da iletişimden kaçar ve trafiği bahane ederek yaşadığı stresin geçmesini beklerdi. Sonra da uyurdu. Uykuya dalarken genelde o gün attığı adımlardan herhangi birini atmasa ya da farklı bir şeye karar verse başına neler gelebileceğini düşünürdü. Bir gün paralel evrenlerden birinde aşık olduğunu düşündü. O dünyada trafiğe olan sevgisini bir süre kaybetti. Ancak henüz düşünceleri o paralel evrenin içindeyken aşkının azaldığını ve trafikte geçirdiği zamanı tekrar sevmeye başladığını farketti. Trafiğe olan sevgisi adeta aşkını emiyordu. Başka bir gün işinden istifa ettiğini düşündü. Yine trafiğe olan sevgisini bir süre kaybetti. Nefret ettiği işinden kurtulmuştu. Artık hayalini kurduğu işi kurabilir ve mutlu olabilirdi. Ancak yine henüz o paralel evrendeyken işlerin tersine döndüğünü farketti. Yine başka bir gün şehri ve ailesini terkettiğini düşündü. Tam istediği yazlık evde gönlünce yalnız ve keyifli bir hayat yaşayabileceğini planlarken yine aynı şeyleri yaşadı. Sonunda hep aynı kişi olarak aynı yere varıyordu. Düşüncelerinde bile kısır döngüsünü kıramıyordu. Hangi adımı atarsa atsın hep kendisiydi. Ve kendi olarak itiraf edemese de, çoğu insanın aksine K. trafikte geçirdiği zamanı çok seviyordu.