avize.

Daha önce de yaşamıştım bunu. Unutmuşum. Belki, ilerde bir gün, tekrar döngünün bu noktasına geldiğimde kendimi sakinleştirebilmek için yazmalıyım. Böylece hatırlarım. Evet. Genişçe bir salondaki koskocaman parıltılı görkemli bir avizenin düşerek büyük bir şangırtıyla altındaki onlarca insan üzerinde patladığına dair bir görüntü beliriyor kafamda bu ara. Ne zaman aklıma dereotu, sevgi ve dümdüz bir ova gelse. Kuş sesleri duymak istiyorum. Hayvan zihninin beni bana getireceğini biliyorum.